Onderstaande foto met oranje band om is de DHR C.KUIPER verslaggever van het Zandvoorts courant andere heren onbekend.

10 Mei 1940 valt Hitler Duitsland ons land aan. Reeds enkele dagen later komen de Duitsers, gezeten op gevechtswagens, Zandvoort binnenrijden. De Wehrmacht vestigt voor Zandvoort zijn hoofdkwartier in het riante clubgebouw van de Kennemer Golf- en Countryclub. Op en in de golfbanen worden voor de soldaten zo'n 130 bunkers gebouwd. Het eerste oorlogsjaar verloopt voor Zandvoort nog niet al te slecht. Mede door het fraaie zomerse weer wordt er nog geld verdiend. De Duitsers nemen aanvankelijk een vriendelijke houding aan. Later gaan zij zich harder opstellen. Wanneer de Duitse oorlogsmachine aan het oostfront vastloopt, moet de westkust worden beveiligd tegen een invasie. In mei 1942 wordt het Zandvoortse strand verboden terrein. Evacuatiebevelen voor het merendeel van de bevolking volgen. Al eerder, in maart '42, was het Joodse deel van de bevolking gedeporteerd. Alle gebouwen aan de kust worden gesloopt. Ook langs de Zandvoortselaan wordt het een en ander neergehaald. Bij elkaar moeten zo'n 700 woningen en hotels het ontgelden. Vervolgens wordt begonnen met het uitbouwen van een omvangrijke verdediging. Geconcentreerd in verschillende steunpunten liggen vele honderden bunkers in de omgeving van Zandvoort, vooral aan het zee front. Aan het strand worden duizenden houten staken geplaatst met mijnen er boven op. Mijnenvelden worden ook gelegd in de duinen rondom het dorp. Zelfs in de bebouwde kom. Bunkers, tankmuren en tientallen kilometers draadversperring completeren de verdedigingsmaatregelen

De huidige burgemeester H van Alphen was in de eerste oorlogsjaren een omstreden figuur klik voor vergroting

Duitse soldaten voor Hotel of woning in zandvoort ( wie weet welk gebouw dit is )

VERZETS KAARTEN VAN OMGEVING ZANDVOORT

De zandvoortselaan ter hoogte van de tankmuur stonden 5 goliath tanks in schuilplaatsen opgesteld deze waren regelmatig stuk electricien van keulen is regelmatig in de weer geweest om deze te herstellen begin 1945 werden deze goliath tanks definitief weggehaald

op de foto ziet u achter het hek een schuine talud deze werden door de goliath tanks gebruikt om naar de schuilplaatsen te rijden dit gebeurde door elektrische kabel maar ook andere zware materialen werden

via deze helling gebruikt denk aan beton voor bunkerbouw en spullen ter verdediging ( schijnwerpers,flak enz.enz.)

WW2 Goliath op afstand bestuurbare mijn. (Leichter Ladungsträger Sd.Kfz. 302, 303a, 303b)

Originele Duitse Nazi Partij Votiefkaarshouder uit de jaren 1930. Originele celluloid kaarsenhouder gebruikt bij Nazi Partij evenementen en begrafenissen.

SOLDATEN OP HET STRAND 1940 SOLDATEN MARCHEREN OP DE KERKSTRAAT VAKANTIE KIEKJE DUITSE SOLDATEN

Scan_20181015 (5)

arie 3

Jeugdstorm in zandvoort

Boulevard Paulus Loot nr 11

De kaderschool
De kaderschool was een instituut waarin diverse disciplines werden beoefend.
Veel jongedames uit Zandvoort volgden hier hun leerprogramma. Het heeft niet lang bestaan want door de komst van de Atlantikwall werden de huizen aan de Boulevard gesloopt.
De meisjes werden na de oorlog in gastgezinnen geplaatst. Nadien werden zij met hun ouders verenigd.
De jongerenorganisatie van de NSB, de Nationale Jeugdstorm (NJS), werd op 1 mei 1934 opgericht. Het lidmaatschap was op basis van vrijwilligheid. 'Arische' jongens en meisjes tussen de 10 en 18 jaar konden toetreden. Hoewel de Jeugdstorm de schijn probeerde op te houden een niet-politieke groepering te zijn, waren de ideeën grotendeels gebaseerd op de NSB-ideologie. Tijdens de bezetting streefden de Duitsers ernaar de NJS op te laten gaan in de Hitler Jugend. Maar Mussert en 'hoofdstormer' C. van Geelkerken slaagden erin het nationale karakter van de jeugdorganisatie te bewaren. Op haar hoogtepunt telde de Jeugdstorm 16.000 leden.
In heel Nederland waren op diverse plekken locaties waren de jeugdstorm konden oefenen,

In Zandvoort hadden we ook een dorpsboerenleider zandvoorders konden een teellandje krijgen van de dorpsboerenleider in ruil daarvoor moesten ze een gedeelte afstaan aan de partij er was veel animo hiervoor en dit gebeurde allemaal in 1943

er was veel vraag naar groente en fruit dank zij deze mensen kregen de inwoners weer genoeg eten en dat was nodig in die barre tijden

NSB-aanwezigheid en collaboratie in Zandvoort

NSB-leider Anton Mussert bezocht Zandvoort regelmatig en hield toespraken voor zijn aanhangers, onder andere in theater Monopole.
Cafés zoals Trianon en Victoria werden uitgebaat door NSB’ers en fungeerden als ontmoetingsplaatsen voor de beweging

Anton mussert bezoek zandvoort op 26 mei 1939

WATERTOREN

Om tien uur in de morgen kregen alle inwoners aanzegging, dat ze om kwart voor tweeën alle ramen en deuren in hun huizen moesten openzetten. Om half twee ongeveer verzamelden zich een klein aantal mensen op het Gasthuisplein. Bakkerij W. van der Werff en ,,Ons Huis" waren toen de dichtst bij zee staande gebouwen geworden. Er was niet veel belangstelling, het inwonertal bedroeg nauwelijks 1300 personen en de meesten daarvan durfden blijkbaar hun huis niet uit. Of ze bang waren voor de explosie, of wellicht voor een razzia, weet ik niet, wel weet ik dat ik 't aantal belangstellenden op hoogstens tweehonderd personen schatte en onder hen het meest de geboren en getogen Zandvoorters.
Die laatste minuten vóór de explosie zal ik nóóit vergeten. Er hing iets gruwelijks, iets onvoorstelbaars in de lucht. Vlak voor ons stond die toren, die er over enkele ogenblikken niet meer zou zijn. Ik voel- de een brok in m'n keel en op zulk een moment lijken je zenuwen wel tot het aller uiterste gespannen. Het was er angstig stil daar op dat Gasthuisplein, op die, snikhete middag van vrijdag 17 september. Toen om precies twee uur klonk er onder aan de voet van de toren een gedempte explosie. We waren in Zandvoort met het knallen van mijnen en dergelijke wel wat gewend en dus klonk ons deze ontlading van samengeperst geweld betrekkelijk mild in de oren. Het was geen daverende knal, vermoedelijk, omdat de samengebundelde kracht van de explosie diep onder de grond was aangebracht. Toen verscheen er onder aan de voet van het bouwwerk een enorme stofwolk, die snel groter werd. Er vielen geen steenbrokken om ons heen, zelfs geen zand, de stofwolk bleef rondom de toren hangen. Toen zagen we hoe het majestueuze bouwwerk nog even bleef staan en vervolgens als door een reuzen hand leek te worden opgetild. Recht omhoog ging het gevaarte, om vervolgens heel, heel langzaam over te hellen naar de noordzijde, maar de toren bleef heel óók in de val, die zich langzaam voltrok, maar de zware dreun, die het bouwwerk gaf, toen het nog steeds in z'n geheel op het duin viel, betekende tevens het dieptepunt van een sloopperiode, die Zandvoort, van een steeds in betekenis toenemende badplaats terugbracht tot een stil, vergeten dorp, geschuwd door elk- een, die er niets te maken had. Een zinloze daad van vandalisme had de bezetter met het opblazen van deze toren aan Zandvoort bedreven.

De watertoren werd op 17 September 1943 (de verjaardag van de Directeur der Bedrijven) opgeblazen.
Op 20 september wordt brand in de opgeblazen watertoren gemeld.
Op 30 september 1943 werden de resten van de watertoren door explosies verder vernield. Bij één dezer ontploffingen viel een grote spiegelruit bij de groentehandelaar N.H. Dalman, Schoolstraat 1, aan stukken.
Van het omvallen van de toren zijn een vijftal unieke foto's bewaard gebleven die door de heren Anth. Bakels clandestien vanaf een plat dak in de directe omgeving, werden gemaakt. U kent ze alle wel, ze zijn bekend ja beroemd geworden in binnen- en buitenland.
Op de verjaardag van de directeur van de bedrijven, de heer Cense, voltrok zich dit drama. Hij heeft zich dit bijzonder sterk aangetrokken en de schok die het hem bezorgde heeft hij maar héél moeilijk kunnen overwinnen. Dat was geen wonder, want ook onder de omstanders waren er zeer velen, die, toen ze de kolos zagen waggelen en vallen, met tranen in de ogen stonden en daaronder was ook ik, daar schaam ik mij niet voor.
Maar ook toen hij eenmaal lag, gaf deze toren voorlopig geen krimp. Meer dan een half jaar is men bezig geweest, om het gevaarte uit elkaar te hakken, te branden en te slaan. Vele nieuwe explosies heeft moeten men daar bij aanbrengen, want het bleek bijna een ondoenlijk werk, deze zo hecht en solide oude watertoren van Zandvoort naar de puinstortplaats te vervoeren. Maanden is men daarmee bezig geweest.
En wanneer U bijgaande foto's na het lezen van dit artikel nog eens goed bekijkt, realiseert U zich dan eens even, dat er van dit alles op vrijdag 17 september 1943 des middags na twee uur geen steen meer stond, want alles wat U op deze foto's ziet was afgebroken. U zag er slechts duinen en wat grote en kleine bunkers. Het dieptepunt in Zandvoorts historie werd op deze onvergetelijke fatale dag van vrijdag de zeventiende september 1943.

Dit betreft een naoorlogssigarettenpakje, uitgegeven door de Stichting 1940–1945. Het werd destijds verkocht voor 50 cent, waarvan 25 cent bestemd was voor de stichting. Deze is uitgekomen direct na mei 1945, mogelijk tot 1946.
Deze latere uitgave is te herkennen aan de tekst op de onderzijde: “Deze Cigaretten zijn nu vervaardigd uit zuivere Amerikaanse Virginia tabak”. Bij de oorlogse pakjes uit 1941 staat in plaats daarvan: “Deze Cigaretten zijn vervaardigd uit Nederlandsch Indische Tabak”.
De geschiedenis van deze sigaretten:
Op 31 augustus 1941 liet de Royal Air Force (RAF) overal in Nederland sigarettenpakjes droppen, ter ere van de 61e verjaardag van Koningin Wilhelmina, die toen in ballingschap in Londen verbleef. Het was bedoeld als morele steun aan het Nederlandse volk in bezettingstijd.
De pakjes zijn bedrukt met verzetsleuzen als “Nederland zal herrijzen!”, “Oranje zal overwinnen!” en de bekende V van Victorie. Ook staan de datum en het wapen van Koningin Wilhelmina erop afgebeeld. De sigaretten zelf zijn gemaakt van tabak uit Nederlands-Indië, en op de sigarettenhulzen prijkt de afkorting OZO, wat staat voor Oranje Zal Overwinnen. Na de oorlog bracht de Stichting 1940–1945 een vergelijkbaar sigarettenpakje uit, te koop voor 50 cent, waarvan 25 cent naar de stichting ging. Deze naoorlogse versie herken je aan de tekst onderop: “Deze Cigaretten zijn nu vervaardigd uit zuivere Amerikaanse Virginia tabak.” Bij originele pakjes uit 1941 staat: “Deze Cigaretten zijn vervaardigd uit Nederlandsch Indische Tabak.”

De gemeentelijke bedrijven stonden in 1945 voor een omvangrijk herstel van oorlogsschade. Het waterbedrijf was het ergst getroffen; op 17 september 1943 werd de watertoren op last van de bezettende macht opgeblazen. Een pijnlijk moment. Voor de watertoren werd een inschrijving in het Grootboek van de Wederopbouw van € 69.296,69 toegekend. Zowel het water- als het gasbedrijf had handenvol werk om de schade aan het buizennet te herstellen. Daar kwam nog bij de zorg voor de dienstleidingen naar de duizenden ontruimde woningen waarin de bewoners weer terugkeerden.
Door het uitvallen in 1943 van de watertoren werd de druk in het buizennet tot stand gebracht door een drukke ketelinstallatie bij het pompstation te Bentveld. Een noodvoorziening die toen de wederopbouw van Zandvoort een aanvang nam zo spoedig mogelijk moest worden vervangen. Er werd een ontwerp voor de nieuwe watertoren gemaakt door architect J. Zietsma. Op 20 mei 1952 werd het trotse bouwwerk dat inclusief inrichting en liftinstallatie € 279.074,70 heeft gekost door de Commissaris der Koningin in de provincie N.H., Dr. J.E. Baron de Vos van Steenwijk, officieel in gebruik gesteld. De nieuwe toren had een waterberging van 3 x de waterberging van de oude toren. Door de inbouw van een liftinstallatie met boven- aan een café-restaurant kreeg Zandvoort er een toeristische attractie van belang bij.nu word er van deze watertoren een wooncomplex ervan gemaakt .dit zal over enige tijd gereed wezen.

Diefstal uit woningen
18 Mei 1943.
VERTROUWELIJK.
Rapport inzake toezicht door de gemeente op de leegstaande woningen.
Ten gevolge van de evacuatie is een groot aantal woon- huizen (ruim 2000) leeg komen te staan. Het toezicht op deze huizen levert grootte moeilijkheden op. Steeds weer dringen onbekende personen deze huizen binnen en veroorzaken schade of ontvreemden meubels, loodden leidingen, kranen, schakelaars e.d. Om dit en ook schade door andere oorzaken tegen te gaan is met Uw toestemming in losse dienst aangenomen een timmer- man, den Heer A. C. ten Broeke die stelselmatig alle leegstaande huizen controleert, opengetrapte of geforceerde deuren en ramen dicht maakt, kleine herstellingen waar spoed bij is verricht en voorts rapport uitbrengt wanneer de eigenaar moet worden gewaarschuwd, indien herstellingen nodig zijn ter voorkoming van verdere schade. Ook de politie wordt door hem geregeld op de hoogte gebracht indien onregelmatigheden hebben plaats gevonden.
Intussen zijn er een paar buurten, waar het openbreken van deuren met de gevolgen van dien geregeld plaats- vinden met name het einde van de Brederodestraat, de Noord- en Zuid Boulevard de Zandvoortselaan voorbij de Kennemerweg en de Kostverlorenstraat.
Zoo zijn bijv. op Vrijdag 30 April alle huizen aan de Brederodestraat gesloten en nagezien. Op Dinsdag 4 Mei waren ze alle weer open, terwijl er weer het nodige was verdwenen. Op Vrijdag 7 Mei zijn alle huizen aan de Zandvoortselaan gecontroleerd en gesloten. Op Maandag 9 Mei waren ze alle weer opengebroken, terwijl ook vernielingen hadden plaats gevonden.
Aan de Noord Boulevard zijn een groot aantal ruiten vernield, waarbij grootte spiegelruiten. Voor reparatie mag geen glas gebruikt worden, terwijl hout slechts in zeer beperkte mate beschikbaar is. Hier kan van gemeentewege dus niet veel aan gedaan worden.
den Hr Burgemeester
van
ZANDVOORT.
De Directeur van den Dienst der Publieke Werken,

Een aantal inwoners moesten na de oorlog geld in leveren deze waren in beslag genomen door de gemeente

De reden waarom is mij onduidelijk omdat gezien het om relatief kleine bedragen gaat wie het weet mag het zeggen.

Het Noorderbad voormalige richebad Nu op 3 mei 2025

Deze badinrichting werd na de bezetting opnieuw opgebouwd op de fundamenten van het voormalige Noorderbad vele Zandvoorders hebben hier zwemles gekregen.

BESTEK VAN VOORMALIGE RICHE-BAD

Voormalig Brits-Indische soldaten aan de Nederlandse kust
In mei 1943 worden er zo’n 3000 soldaten uit voormalig Brits-Indië op verschillende plekken in Nederland gestationeerd. Het legioen bestaat uit mensen met verschillende religieuze achtergronden, waaronder moslims, sikhs, hindoes, christenen en boeddhisten. De soldaten vormen het zogenoemde Legion Freies Indien en zijn onderdeel van de Duitse Wehrmacht. Ze verblijven slechts een aantal maanden in Nederland. Het legioen is een pion in een internationaal politiek spel.
Duitsland heeft deze grote groep krijgsgevangenen, onder andere gevangengenomen tijdens de strijd in Noord-Afrika. Politiek figuur en voorvechterstrijder voor Indiase onafhankelijkheid Subhas Bose (voormalig Brits-Indië, 1897) ziet de mogelijkheid om steun van de toenmalige Duitse regering te krijgen voor zijn strijd. In ruil daarvoor overtuigt hij veel krijgsgevangenen om te vechten voor Duitsland. Bose stelt als voorwaarde dat het legioen alleen in dienst van de Indiase onafhankelijkheid wordt ingezet in strijd tegen de Britse overheersing, maar de Duitsers hebben een ander plan.

BORDEEL IN ZANDVOORT

In de maand juli 1943 stichtte de Duitse Weermacht in een perceel aan de Parallelweg een z.g. weermachtsbordeel. In bordeel dat aanvankelijk onder leiding stond van Grete Zimmerman geboren te Westholt (D.), 6 Mei 1899, werden Nederlandse-, daarna Franse- en vervolgens weer Nederlandse meisjes geëxploiteerd. Nadat Grete Zimmermann door de Duitsers was ontslagen werd zij opgevolgd door het echtpaar Benen-Paap. In het najaar 1944 werd het bordeel overgeplaatst- naar perceel Haarlemmerstraat 76.Toen het echtpaar Beneden-paap naar een Weermacht bordeel te IJmuiden werden overgeplaatst werden zij opgevolgd door Mevrouw j.m.watering-van rijn deze bleef tot het einde van de oorlog in Zandvoort in die periode waren een aanzienlijk aantal vrouwen besmet met geslachtziekte deze werden meestal op kosten van de Whermacht opgenomen in het ziekenhuis voor behandeling.

SCHEMA BEZETTING WN 146

DEZE PRACHTIGE BADVOORZIENING VIEL IN HET NAJAAR VAN 1942 AAN DE SLOOPWOEDE TEN PROOI ALS EEN DER EERSTE DER AFBRAAK OBJECTEN VAN DE BEZETTER.

Een jaar of 10 geleden werd er bij riche badenkele loopgraven gevonden en een schijnwerper opstelling in de loopgraven lagen enkele honderden franse mijnen sommigen

waren nog geheel intackt deze franse mijnen zijn allemaal afgevoerd door de E.O.D.

Dit droegen ze aan materiaal aan ijzerwerk voor hun uniform

B.R.V kaart opgetekent waar de bunkers lagen en loopgraven

sloop van bunkers voor de nieuwe Boulevaard zandvoort Noord

meer...

De patriot

Het reliëf herinnert de inwoners van Zandvoort aan de verzetskrant die gedurende de Tweede Wereldoorlog in de gemeente werd verspreid. In het pand aan de Grote Krocht 25 zat tijdens de bezetting een verzetsgroep. Eerst kwam hier driemaal per dag een ‘luisterclub’ bij elkaar om naar de Britse radiozender te luisteren. Toen dat te gevaarlijk werd, is naar een alternatief gezocht. Dat werd gevonden in ‘De Kleine Patriot’, een verzetskrant met geallieerde berichten, gemaakt onder moeilijke omstandigheden. De krant werd dagelijks verspreid in zandvoort en omgeving.

Op deze type machine werd de patriot gemaakt

Hoe werd de kleine patriot werd gemaakt?

Het technisch werk o. a. aansluitingen op het clandestien lichtnet en dergelijke werd naar onze grote tevredenheid uitgevoerd door H. Bos vanaf

het adres Grote Krocht te Zandvoort. Hij was van beroep "brievenbesteller te Zandvoort", die zelfs na afsluiting van electra van particulieren, aansluitingen bewerkstelligde aan een kabel van de Telefooncentrale te Zandvoort, die toen der tijd zwaar werd bewaakt door leden van de Duitse weermacht tevens zorgde H. Bos, dat de blaadjes prompt op tijd werden bezorgd . De patriot werd altijd in postuniform bezorgd bij de heren verspreiders.

Het is wel aardig op te merken, dat A. Bos, de zoon van K. Bos een systeem had ingesteld van (vb.) 4 blaadjes ontvangen, de volgende

dag vier inleveren. "Na inlevering werden weer 4 blaadjes ter hand gesteld. Dit als controle, zodat er ook geen enkel blaadje bleef rondslingeren

of in verkeerde handen kwam. Dit systeem was zeer doelmatig om ontdekkingen voorkomen. Van N.S.B. en Duitse zijde is op geregelde tijden geprobeerd

om achter de namen te komen van de medewerkers en de verspreiders, maar door de reeds genoemde hechte controle is hun dat niet gelukt. Dit vorenstaande werd geconcludeerd door de verscheidene dreigbrieven en waarschuwingen mondeling en schriftelijk. Ook werd steeds zorggedragen voor een regelmatige verplaatsing van het z.g. Hoofdkwartier van het blad De Kleine Patriot . Lege huizen, door evacuatie vrij gekomen werden gebruikt . Het Postkantoor en andere gelegenheden, bleken bij uitstek geschikt te zijn om de stenografische opnamen van de Engelse radio uitzendingen mogelijk te maken. Jac. van den Bos een neef van A. Bos was de samensteller van het blad, C. de Vries verzorgde de druk.

Deze bracht met zijn rake politieke tekeningen en frontkaarten. Dat de nieuwsvoorziening gepaard ging met groot levensgevaar, is duidelijk.

Maar ondanks dit werden de berichten steeds in optimistische vorm opgediend. De inhoud van het blad °De Kleine Patriot was zoals eens

een lezer zich uitdrukte "eten en drinken". De groep bestond uit 23 medewerkers en verspreiders, op verschillende tijden. Een maand voor de bevrijding kwam alles zonder electra te zitten, men moest zich behelpen. Wat nu te doen?

De oplossing werd gezocht in een accu-radio, eigendom van de Heer J.G. Jung, Wilhelminaweg te Zandvoort, die ook zijn volle medewerking verleende om de opname van berichten mogelijk te maken. Dit werd gedaan tot aan de Bevrijdingsdag op 5 Mei1945. Op die dag werd een Bevrijdingsnummer uitgegeven met de totale oplossing van het raadsel van het Blad de Kleine Patriot". Alle bijzonderheden over het ontstaan en dergelijke werd hierin weergegeven. Van dit Bevrijdingsnummer werden 200 exemplaren gedrukt om een ieder tevreden te stellen.

Dit exemplaar werd toegevoegd in het Gemeentearchief te Zandvoort. In huize Bos werd het Blad "De Kleine Patriot" geboren en gedoopt, maar onze geachte lezers waren tot de 'bevrijding de mening toegedaan, dat het blad in Haarlem werd samengesteld en gedrukt. Ondanks het' groot gevaar waaraan de heer J. Bos bloot stond, was zijn woning dikwijls een toevluchtsoord voor ondergedoken mensen.

mocht ik iets fout vermeld hebben stuur even een mailtje voor correctie.

strand versperring

Versperringsdriehoeken
Ze heten tretraëder, versperringsdriehoeken, die tijdens de Tweede Wereldoorlog door de bezetter op het strand werden geplaatst. De strandversperring voorkwam dat pantservoertuigen, landingsvaartuigen en vliegtuigen het strand konden gebruiken. De Duitsers maakten er een onderdeel van de Atlantikwall van, de verdedigingslinie langs de kust van Europa. De betonnen palen werden destijds langs de kust van heel Nederland aangetroffen. De Duitsers begonnen in 1942 met het bouwen van de verdedigingswal, de Atlanticwall. De tetraëder maakten daar onderdeel vanuit.

Tetraëders zijn versperringen van betonnen palen. Zes palen vormen vier gelijkzijdige driehoeken. Tetraëder betekent viervlak, de palen vormen een zeer sterke constructie van een piramide met vier vlakken. De zes balken wegen ieder 120 kilo en ze werden met draad en schroeven aan elkaar vastgezet. Soms werd bovenop de versperring een mijn geplaatst. De tetraëders langs de kust worden ook wel kust-tetraëders genoemd of beton-tetraëders. De Duitsers noemden het ‘Betonsperre’. Er is een dure variant, waarbij de uiteinden van de balken schuin inelkaar pasten, en er is een eenvoudigere en goedkopere variant, met balken met van top tot teen een vierkante doosnee. Deze laatste vorm stond op het strand van Ameland. Ze werden gemaakt door mensen die dwangarbeid moesten verrichten.

Afrastering

De palen waren niet bedoeld als afrasteringspaal, maar onderdeel van een constructie die inde de oorlog als strandversperring dienst deed. Na de bevrijding werden de tetraëder losgeschroefd en werden de afzonderlijke delen door de Amelanders gebruikt als versteviging van afrastering. Het materiaal was welkom, want na de oorlog was overal gebrek aan.

Op bovenstaande foto,s ziet u de betonnen palen opgeslagen in een bunker die nu diep onder de grond zit ergens in zandvoort .

U ziet op 1 van de palen nog de mosselen zitten het bewijs dat deze palen daadwerkelijk gebruikt zijn op het strand van zandvoort.

Reichsarbeitsdienst (RAD)

Door de intrek van Duitse militairen is Hotel Noordzee verworden tot een legerkwartier compleet met prikkeldraad en een medische post op de eerste verdieping.

foto genoodschap oud zandvoort-A.koper

De Reichsarbeitsdienst (RAD) was een organisatie die door nazi-Duitsland was opgezet om de werkloosheid terug te dringen, analoog aan de werkverschaffing die in Nederland was opgezet. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de Reichsarbeitsdienst ingezet ter ondersteuning van de Wehrmacht.Deze werkt ingezet ter bewaking en hulp bij werkzaamheden voor de weermacht.

Bestek werd speciaal gemaakt voor zowel de weermacht, luftwaffe als kriegsmarine, RAD .Een Duitse hangslot van de wehrmacht gevonden tijdens de sloop van de loopgraven bij riche.

De schep en de korenhalm vormen samen het teken van de Reichs arbeidsdienst

JOODSE BEVOLKING VAN ZANDVOORT

ZANDVOORT WAS DE TWEEDE GEMEENTE VAN NEDERLAND DIE  JODEN VRIJ WAS
De Duitse inval in mei daaraan voorafgaande, had zich in haar uitstraling ook meester gemaakt van het lokale Zandvoortse leven. Niet alleen het weer was broeierig die nacht. Het broeide evenzeer in kringen rondom de vijandelijke macht, conspiratie en Jodenhaat vonden elkaar in een gezamenlijke actie : De synagoge werd het doelwit van agressie en lafhartigheid. 1 De in de bewuste nacht gepleegde verwoesting van de Zandvoortse sjoel zou i het sein worden tot de joden-vervolging in ons land.  18 jaar had hij slechts dienst gedaan, vanaf 17 augustus 1922. Een jaar later, historisch gezien een merkwaardige volgorde in tijd, werd de Nederlands Israëlitische Gemeente Zandvoort erkend.
De Joodse gemeenschap bestond in die dagen uit zo'n 150 families; in de bewuste nacht werden, zo leek het, de fundamenten eronder weggeslagen. Een directe daad van agressie en onderdrukking die op dat moment overigens nog geen gevolgen leek te hebben. Vanuit het geloof in een eeuwig voortbestaan van het Joodse leven, zoals opperrabbijn Berlinger uit Haarlem het uitdrukte, werden de diensten vervolgd in de Brugstraat en later in de Kostverlorenstraat en de Tolweg. Totdat in 1942 de gehele kust "JODEN-VRIJ" moest worden gemaakt. Domme haat en blind fanatisme leidde tot de meest wanstaltige vormen van menselijke wreedheid. De Zandvoortse Joden dienden zich te verzamelen in een plaatselijk café, teneinde eerst naar Amsterdam te worden afgevoerd. Van de 450 Joodse Zandvoorter zijn er ná de oorlog 17 teruggekeerd. In 1963 werd besloten een nieuwe synagoge te bouwen. In dat jaar liet het kerkbestuur van de Nederlands Israëlitische gemeente Haarlem, waaronder sinds 1945 ook Zandvoort ressorteerde, het gemeente- stuur weten ernaar te streven een synagoge te bouwen. Op 14 juli 1965 werd tenslotte de aan de Verlengde Haltestraat nr. 75 gelegen nieuwe synagoge officieel in gebruik gesteld. Toenmalig burgemeester van Fenema liet bij die gelegenheid weten dat Zandvoort dankbaar en trots was dat de Joodse gemeenschap weer een eigen geloofscentrum had gekregen. Lang heeft het niet geduurd enkele jaren later werd de sjoel niet meer in gebruik genomen.
propaganda van de duitsers tegen de joden.
Opdracht van de Beauftragte des Reichkommissars in de provincie Noord/Holland (DR.SEIDEL )
mede dat ook de inrichtingen waarin vergaderingen plegen te worden gehouden , van het Biljet
*VOOR JODEN VERBODEN *te moeten voorzien.
Op 28 april 1941 moeten de alhier wonende Joden hun radio toestellen inleveren .85 toestellen werden op grond van deze maatregel ingeleverd.
Op 4 mei 1941 begon de WA met de controle in café,s en op terrassen naar de aanwezigheid van joden.
In juni 1941 werd het ook het betreden van de boulevards en op de strandweg voor joden verboden.
Nadat allerlei plagerijen en beledigingen de joodse Nederlanders waren aangedaan , brak op 13 maart 1942 de fatale datum aan, waarop alle joden deze gemeente moesten verlaten voor vertrek naar Amsterdam,
Op een vooraf bepaald uur moesten zij zich verzamelen in het café de leeuw in de stationsstraat en vandaar vertrokken in een lange ,troosteloze rij ongeveer 130 joodse families naar Amsterdam , zij mochten slechts meenemen wat zij dragen konden ( lijf goed dekens lakens schoenen enz...enz.. )
Geld ,juwelen en andere kostbaarheden moesten zij van te voren inleveren Voor en tijdens hun vertrek werden hun inboedels door personeel van de Hausraterfasung te Amsterdam geïnventariseerd en werden hun woningen verzegeld ,Dit personeel van de Hausraterfasung bestond hoofdzakelijk uit N.S.B. en Duitsgezinde Nederlanders,De politie moest toezien dat door deze lieden geen diefstallen werden gepleegd Slechts 2 joodse families bleven hier achter ,Deze zijn , toen de maatregelen nog scherper werden in november 1942 ondergedoken en na de bevrijding hier teruggekeerd,.Korte tijd na het vertrek der joden werden hun goederen (gepulst )d.w.z door of namens de expediteur puls uit Amsterdam  weggehaald en naar Duitsland vervoerd.Vele inwoners van Zandvoort, die aanvankelijk de joden geholpen hadden  bij het onderduiken van hun goederen  ,Kwamen nog met de Duitse politie in moeilijkheden omdat de N.S.B en anti -Semieten aan de personeel van de Hausraterfassung mededelen wie aan de joden toebehorende goed verborgen had.
opgeblazen sjoel vermoedelijk door N.S.B

Tijdens de Tweede Wereldoorlog moesten Joden zich aanmelden (of registreren) onder het nazi-regime vanwege het antisemitische beleid van de nazi’s, dat uiteindelijk leidde tot de Holocaust. Hier zijn de belangrijkste redenen waarom ze zich moesten aanmelden:

Controle en uitsluiting: De nazi’s wilden precies weten wie Joods was om hen uit de samenleving te kunnen uitsluiten. Dit begon met registratie en leidde tot het weren van Joden uit publieke functies, scholen, bedrijven.

DEZE MAQUETTE IS GEBOUWD DOOR ELI .PAAP

Op maandag 7 mei rolden tegen
het middaguur de tanks met Canadezen ons dorp binnen. Via de Zandvoortselaan en Haarlemmerstraat. Bij de R.K. Kerk werd de eerste tank verwelkomd door de heer J. M. Bantjes, die de Canadezen een welkom toeriep namens de bevolking. Op het Raadhuisplein sprak vervolgens, staande op de Raadhuis trap, de heer A. J. van der Waals onze bevrijders toe. Héél Zandvoort was op de been. Het binnenrollen van de tanks werd een ware zegetocht. Begeleid door een uitgelaten bevolking trokken de troepen door de Haltestraat. Vrouwen en meisjes zaten boven op de tanks en de Canadezen deelden met gulle hand chocolade en sigaretten. Het bivak werd opgeslagen langs de Wilhelminaweg en directe omgeving en bood in de avond met de daarop brandende.Verlichting een boeiende schouwspel

.We waren die avond te gast bij een aantal Canadezen. We aten meat en vegetable, rookten Engelse sigaretten en dronken bier en whisky. Hoe was de wereld plotseling veranderd. Hoe openden zich op dat moment zonnige en nieuwe perspectieven, waarnaar we zo hunkerend hadden uitgezien, doch op het ogenblik, dat ze werkelijkheid gingen worden, te mooi leken om waar te zijn. Een periode van vijf verschrikkelijke jaren lag achter ons, een periode, die gerekend mag worden als een der meest tragische in de geschiedenis van onze gemeente. De bezetting had een einde genomen, de bevrijding was gekomen. Maar het heeft weken, ja maanden geduurd eer deze omschakeling zich ook diep in ons binnenste geheel had voltrokken. Er was té veel ge- beurd in deze vijf jaren dan dat we dit zo maar opeens van ons konden afschudden en naarmate de tijd verliep werden we er telkens opnieuw aan herinnerd, dat de eenheid, die in de bezettingstijd zo merkbaar was, meer en meer verwaterde, naarmate de mensheid zich aan de nieuwe omstandigheden ging aanpassen en deze eenheid blijf ik mij altijd herinneren als de goede zijde, die ongetwijfeld deze bezettingstijd heeft gehad.

INTOCHT CANADEZEN In zandvoort (foto,s rob.bossink )

intocht in haarlem