Marine Seezielbatterie ‘Zuidzand

Schreibstube (kantoor ww2 )

Deze bunker bevind zich in zeer goede staat en ligt op prive grond en dus mag deze niet betreden worden tenzij u toestemming vraagt aan de bewoners van het huis deze bunker werd gebruikt als kantoor ruimte.

De grote munitie Bunker waarin de brandweer regelmatig oefeningen doet

Deze bunker werd gebruikt om munitie wat opgeslagen was naar het flak afweer geschut te brengen dat gebeurde met een lier en door een metalen opberg plaat deze bunker is geheel ondergewerkt en niet te betreden

meer...

De huizen aan de Brederodestraat werden door de bezetter niet gesloopt. Ze werden gevorderd en respectievelijk gebruikt als Geratehaus, Officiersmesse (Officierswoning), Schreibstube (kantoor) en Funkerhaus (woning van de radiotelegrafist).
Achter de woning die als kantoor gebruikt werd, lag een bunker waarin de officieren konden schuilen bij een eventuele luchtaanval. Ten zuiden van deze villa’s lag Batterij Zuidzand

MEETPOST DEZE STONDEN OM DE PAAR HONDERD METER OP DE ZEEREEP LANGS DE GEHELE LENGTE VAN DE BOULEVARD

foto A.koper

Net ten zuiden van Zandvoort werd omstreeks juni 1942 de batterij Zuidzand gevechts gereed gemeld. De batterij bestaat dan nog uit een aantal open geschutsemplacementen, zoals bij veel batterijen in het begin van de oorlog het geval was. De vuurleiding vond plaats vanuit een Verstärkt Feldmässige Leitstand. Opvallend is dat deze later in de oorlog niet vervangen is door een moderner exemplaar.
Tijdens de oorlog werden in batterij Zuidzand een kleine vijftig bunkers gebouwd. De hoofdbewapening Bestond uit Kanon kazematten voor het geschut 4x 9,4 cm van de kustbatterij type 671

,schuilplaatsen voor 10 man daar waren er 6 van gebouwd dat waren bomvrije bunkers ST type 501 ook werd 1 bomvrije bunkers gebouwd voor 20 man type ST 502

dan was er ook een Kanonkazemat fur lande-und sturmabwehregeschütze gebouwd type 612

ook werd er een imposante Munitiemagazijn gebouwd (Munitions-auffüllraum ) type fl 246

Opstelling voor licht-en middelbaar luchtdoelgeschut type fl 242

De vuurleidingpost werd, zoals eerder vermeld, niet vervangen. Het oppervlak in de bunker was, in tegenstelling tot andere vuurleidingposten, erg klein. Binnen het Widerstandsnest was dan ook een peilstand aanwezig die de vuurleidingpost ondersteunde met metingen.
De bunkers weken nauwelijks af van het standaard ontwerp en op veel Duitse documenten werden de dan ook gewoon betiteld als 671 S.K

De meeste bunkers zijn ondergewerkt en niet te bezichtigen alleen de leistand en enkele kleine werkjes zijn nog te bekijken,

Gangen stelsel in de stelling zuidzand

politie rapport loopgraven klik hier

5 cm lange met roet of staniol bespoten stofstroken

Op 26 juli 1943 werd in stelling Zuidzand van de kustbatterij meerdere 5 cm lange met roet of staniol bespoten stofstroken gevonden deze stroken dienden om de radar stellingen

te storen ( störung der ORTUNGSGERÄTE VON FLAK UND NACHTJÄGER )

in 1942 bestond de bemanning uit 115 man waarvan 22 onderofficieren en 2 officieren in dat jaar werden de open beddingen vervangen door kanon kazematten

alleen de leistand bleef in zijn lichtere uitvoering bestaan er werden totaal 50 bunkers gebouwd

De bouw van een Ständiger Bunker type 501 (Ständiger Unterstand für eine Gruppe – oftewel een “permanente schuilplaats voor een groep soldaten”) duurde in de regel ongeveer 6 tot 12 weken onder normale omstandigheden tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Enkele belangrijke factoren:
• Bunker 501 was een standaard type uit het Regelbau-programma van de Duitse Wehrmacht.
• Het was bedoeld voor 10 soldaten, met 2 ingangen, een gasdichte ruimte, en muren van 2 meter dik gewapend beton (St-bouw = “ständiger Bau”, bestand tegen artillerievuur).

Hoewel de ST 501 BUNKER werden gebouwd om verschillende functies te vervullen, waren veel aspecten van de indeling en het ontwerp van het interieur gestandaardiseerd en werden ze in alle verschillende typen herhaald.
De ingang werd bijna altijd bewaakt door een schietsleuf in een 3 cm dikke pantserplaat aan het einde van de ingangsgang. Bunkers die tijdens de strijd bemand moesten worden, hadden meestal ook een uitbouw aan de gevel met geschutsleuven zodat de verdedigers van dichtbij langs de buitenmuren van de bunker konden schieten.
De toegangsdeur tot de bunker bevond zich rechts of links van de schietsleuf en was een 3 cm dikke gepantserde deur in twee secties.
Na de ingang was een luchtsluis, een soort “mini-hal” waar, in het geval van een gasaanval, mensen die van buiten naar binnen gingen moesten wachten tot de overdruk in de bunker de lucht in de luchtsluis had vervangen (d.w.z. gereinigd). Daarna konden ze de bunker binnengaan zonder dat er gas naar binnen kon dringen.
De bemanningsverblijven in de bunker waren extreem krap; over het algemeen was er slechts ongeveer 2 vierkante meter vloeroppervlak per man. De soldaten sliepen in stapelbedden met drie etages, gemaakt van ijzeren frames en aan de muren bevestigd met 3-4 bouten aan elk uiteinde. De matrassen waren gemaakt van zakdoeken gevuld met krimpwol. Om de kou buiten te houden was de muur achter de stapelbedden vaak geïsoleerd met zachtboardplaten of houten planken.

Houten tafels en krukken stonden in het midden van de ruimte en aan de muren hingen houten kasten voor de uitrusting van de soldaten.
In de regel werden de bunkerkamers verwarmd met een gasdichte, drukdichte ijzeren kachel die het hele jaar door brandde om kou en vocht tegen te gaan. De kachel had ook een warmhoudplaat waarmee de soldaten hun maaltijden konden verwarmen.
Het rookkanaal van de kachel was ontworpen om te voorkomen dat aanvallers van bovenaf handgranaten rechtstreeks in de bunker lieten vallen. Er zat een aftakking in de pijp die elke handgranaat langs de buitenkant van de muur leidde en in een “explosiekuil” liet vallen waar hij weinig of geen schade zou aanrichten.
De bemanningsverblijven waren uitgerust met een ventilatoreenheid met een capaciteit tot 1,3 kubieke meter per minuut. Deze eenheid werd normaal gesproken handmatig bediend, maar het was ook mogelijk om er een elektromotor op aan te sluiten. De bunker kon volledig worden afgesloten in het geval van een gasaanval. De lucht die de bunker werd ingezogen, werd gezuiverd met behulp van een koolstoffilter dat aan de bovenkant van de ventilatoreenheid was gemonteerd.
De ventilatieopeningen bevonden zich aan de voorkant van de bunker en werden afgedekt met stevige roosters om te voorkomen dat aanvallende troepen er handgranaten in zouden gooien.
De ventilatie-eenheid werd niet alleen gebruikt bij gasaanvallen, maar zorgde ook voor de dagelijkse ventilatie van de bunker. De bemanning moest het apparaat elke ochtend tien minuten laten draaien om de luchtkwaliteit in de bunker op een aanvaardbaar niveau te houden.

ST BOUWNUMMER 6511

ST bouwnummer 6520

ST BOUWNUMMER 6508

meer...

KANTINE BUNKER 1 april 2008

De Aprilgrap:
De 'Zandvoortse Bunkerploeg' heeft aanwijzingen dat tijdens de Tweede Wereldoorlog in een bunker twaalf waardevolle kunstwerken zijn verborgen. Daaronder zou zich werk bevinden van Emil Nolde en Max Beckmann, van wie de werken nu zeer veel geld waard zijn. De ingang ligt onder het zand, maar de Bunkerploeg heeft via de luchtkoker kisten gezien. Dat zegt Gerard Wilmink, directeur van het Cruquiusmuseum in de Haarlemmermeer. Wilmink is lid van de Bunkerploeg, die honderden bunkers in kaart brengt. De ploeg werd ingelicht over de mogelijke aanwezigheid van de schilderijen door de zoon van Sturmbannführer (en kunstkenner) Müller. Die zou de kunst tijdens de oorlog uit depots hebben gehaald om ze voor vernietiging te behoeden. De Duitsers beschouwden het als ontaarde kunst. In de nalatenschap van Müller werd het nummer van de bunker gevonden. De Bunkerploeg gaat een vergunning aanvragen om het zand weg te graven.
Op 1 april werd de bunker opengebroken door burgemeester Niek Meijer in gezelschap van een diverse cameraploegen en verslaggevers.

Funktionars bunker

ST BUNKER BOUWNUMMER 6509

fA. WASCHRAUM

NED BUNKER

WC BUNKER PLUS OPGEBLAZEN TOBRUK